We zaten aan de koffie en hij vertelde hoe hij een aantal jaren geleden naar het buitenland was vertrokken om daar een boerderij te beginnen

In de hoop dat daar een betere toekomst weggelegd zou zijn want in Nederland leek alles tegen te zitten

De eerste jaren in het buitenland waren echter verre van makkelijk geweest en nog altijd ging het allemaal niet bepaald van een leien dakje

Steeds vaker zag hij als een berg op tegen weer een nieuwe dag

“Als er maar niks kapot zou gaan vandaag”

“Als de medewerker maar op zou komen dagen”

“Als er maar geen koeien ziek zouden zijn”

“Als de melk maar opgehaald zou worden”

Als..

Als..

Als..

Ook had al de stress zijn gezondheid geen goed gedaan

Elke dag was het wel “pijntje hier en pijntje daar”, en het ging van kwaad tot erger..

Hij wist het soms gewoon allemaal niet meer..

En waar hij het eerste jaar in het buitenland flink was afgevallen van het vele sjouwen, waren de kilo’s weer allemaal terug

“Met ook nog flink wat extra reserves” aldus zijn vrouw

(“Allemol angeplèkt leed” noemde iemand dat pas en dat vond ik wel een hele toepasselijke, want ook daar ben ik heel anders naar gaan kijken de afgelopen jaren)

En waar hij eerder hoopte dat zijn zoon ooit de boerderij over zou gaan nemen was hij daar ook van teruggekomen, en raadde het hem nu eerder af, dan dat hij hem stimuleerde om ook boer te worden..

Er viel toch amper droog brood mee te verdienen tegenwoordig en de toekomst voor de agrarische sector zag er verre van rooskleurig uit..

De Sherlock Holmes in mij had onderweg naar hem toe gekeken of hij ook een profiel had op Facebook en jawel hoor…

Zelfs met zijn geboortedatum erbij !

Getallen waarin stond dat het echt een mensen-mens was..

Iemand met natuurlijke talenten om een ander wat te leren..

Maar ook heel gevoelig

Conflictvermijdend

En geneigd om zich aan te passen om maar geen gedoe te krijgen

Na de koffie liepen we rond op zijn erf

Al die regen van de laatste tijd maakte dat het er nog troostelozer uitzag dan hij zich al voelde

Terwijl we naar de koeien stonden te kijken vroeg ik hem of hij altijd al boer had willen worden ..of dat het allemaal zo gelopen was…

Hij kreeg een kleur

Ik zag dat het hem raakte

Nee

Boer worden was nooit zijn droom geweest

Als kind had hij leraar willen worden

Wat hij wilde gaan onderwijzen wist hij toen nog niet

Het leek hem gewoon leuk om een ander iets te leren

Maar zijn vader was boer geweest

En ziek geworden en overleden toen hij nog een jong manneke was

Samen met zijn moeder had hij de boerderij overeind weten te houden

Hij had het altijd als zijn plicht gevoeld om de boerderij voort te zetten

En er iets moois van te maken

Hij deed zo zijn best

En snapte niet waarom alles steeds maar tegen zat

Wat zou je vader gewild hebben denk je?

Vroeg ik

Dat je de boerderij voortgezet zou hebben, ook als het je niet gelukkig zou maken?

Tranen sprongen in zijn ogen

“Nee

Dat denk ik niet

Maar ik wilde zo graag zijn droom waar gaan maken omdat hij daar de kans niet voor had gekregen”

Zou hij niet liever gewild hebben dat je je eigen droom waar zou gaan maken ?

Denk je dat?

vroeg hij toen

En toen..

serieus..

We stonden achter bij de maiskuil

En op dat moment verscheen er een grote regenboog

“Ik weet het wel zeker” zei ik terwijl ik wees naar de regenboog

“Kijk eens wat een mooie bevestiging je meteen krijgt!”

Hij schoot in de lach

Geloof jij daarin?

Ikke wel zei ik

Heilig zelfs

En ik geloof ook dat als jij een eerste stap zet in de richting waar jij altijd van heb gedroomd..hoe klein deze eerste stap ook is….

dat het leven je dan zal helpen..

en je de juiste mensen en situaties tegen zult komen die je verder brengen

“Je hebt me wel aan het denken gezet” zei hij toen we terug richting de boerderij liepen

“en ik voel me ook een stuk lichter dan toen ik vanmorgen uit bed kwam”

En op dat moment brak de zon door…