“Dus gij denkt .. dat als ik tegen jou zeg wanneer ik ben geboren..

da gij dan wit wa ik dan zou moeten gan doen”..

“Geleufde ut zelf” ..

En dat snap ik ook

Want ooit zei ik ook zoiets.. ..

Hij was kraanmachinist

Eigen bedrijf

En had er steeds minder zin in

Afspraken die niet na werden gekomen..

Of op het laatste moment werden afgezegd..

Betalingen die steeds langer op zich lieten wachten..

Mensen die zo van hun probleem zijn probleem gingen maken..

Want zo kon hij dus zijn verplichtingen ook niet tijdig nakomen..

Hij was er echt helemaal klaar mee..

Maar wat moest ie dan?

We kenden elkaar van jaren geleden..

En hij vroeg of ik nog altijd “in de vèrrekes” zat ..

Nope..

Wa doede nou dan?

Bietje van alles wa..

Mijn interesse voor die wereld zal altijd blijven dus als er ergens op een kantoor iemand ziek of op vakantie is val ik af en toe in…

En daarnaast help ik mensen op een andere manier..

Oh ?

Da klinkt spannend ..

“Ik help ze te ontdekken waar ze echt goed in zijn en wat ze het liefste doen… en dat doe ik aan de hand van hun geboortedatum”…

Hij verslikte zich haast in zijn koffie en kon zijn honend lachje maar amper onderdrukken.. ..Wa zegde gij nou?

En toen volgde bovenstaande vraag ..

Toevallig had ik nog onthouden wanneer hij jarig was..

En dus zei ik hem dat ik wel snapte dat ie er klaar mee was..en dat het wel eens de bedoeling kon zijn dat het allemaal niet meer ging zoals hij wilde ..

Jaja….gij kunt buurten…

Da weet ik ..

Wa zou ik dan volgens jou moeten gaan doen?

“Iets waar je meer onder de mensen bent…

Hele dag alleen op de kraan is volgens mij helemaal niks voor jou..

Gij houdt ook van buurten …

En van mensen helpen…. ze iets kunnen leren”..

Dit was ongeveer een jaar geleden..

Vorige week belde ie..

Hij wilde laten weten dat ons bekske koffie vorig jaar hem toch aan het denken had gezet ..Hij was gestopt met zijn bedrijf..

En werkte ondertussen al een aantal maanden als conciërge op een middelbare school.

“Toevallig” zochten ze net rond die tijd een concierge op de school waar zijn zwager werkte… “of dat misschien wat voor hem was”..

Hij had het er super goed naar zijn zin en werd er nog het meeste blij van als er kinderen naar hem toe kwamen die iets kapot hadden maar waar tijdens de reparatie bleek dat ze met hele andere problemen rondliepen..

En hij snapte er niks van..

Maar op de een of andere manier scheen hij dan iets te zeggen waar ze zich gesteund door voelden…

En dat vond hij zo fijn..

Wie had dat nou toch ooit gedacht ?

Het enige waar hij spijt van had was dat hij niet eerder met de kraan was gestopt…

Hadde gij dees nie irder tegen mèn kunnen zeggen ?

En doorrr…